Stap terug in de tijd in het Cormenier Museum

Le Cormenier, een bezoek aan het hart van de XNUMXe eeuw^Eme eeuw

Dankzij zorgvuldig gereconstrueerde scènes uit het dagelijks leven, het begin van u het bezoek van Cormenier nodigt ons uit om Pierre en zijn familie te volgen, die op het platteland van het zuiden wonen Vienne aan het begin van de XX^Eme eeuw. Decors, sferen en zelfs geuren, de scenografie is meeslepend en vanaf de eerste stappen geloof je er echt in. De schoolmeester spreekt, je moet gaan zitten en naar de les kijken... in stilte!

Verderop ziet de wake bij het vuur waar de vrouwen de wol spinnen op het ritme van de slinger van de Comtoise-klok er prachtig uit.

Onder onze ogen, de automaten komen tot leven en vertellen over een hard leven, gemaakt van eenvoudige genoegens. De kans voor opa om herinneringen op te roepen aan een jeugd die hij niet ver daar vandaan doorbracht in de jaren 50. Jules luistert bijna religieus naar zijn grootvader en realiseert zich dat, nee, toen opa klein was, er geen dinosaurussen waren!

The Glorious Thirties in de schijnwerpers

zien de inzameling van oude telefoons, heeft Jules maar één wens: ze aanraken! En gelukkig voor hem is het toegestaan, zelfs aanbevolen. Hier schept hij kwaad genoegen in het spelen met de wijzerplaten en toetsen, waarbij hij zijn vrienden "voor vervalsingen" noemt.

Open de "koelboxen", vergelijk wat erin is gestopt volgens de tijden, ontdek de koffers van auto's die zijn geladen voor vertrek op vakantie of probeer een Jaren 60 kapsel, iedereen geniet en geniet van het bezoek. Elk object is een open deur naar een stukje leven dat opa en oma met humor oproepen.

Wat mij betreft, het is een psychedelisch tapijt uit de jaren 70 dat me, niet zonder emotie, doet denken aan het tapijt dat de woonkamer van mijn grootmoeder sierde.

Beelden en geluiden van toen op het rendez-vous

De reis door de tijd eindigt in de tent van Tino Rossi. Le Cormenier wilde hulde brengen aan de beroemde tolk, die in 1953 voor een concert naar het dorp kwam door zijn kleedkamer te reconstrueren. Opa heeft er niet minder voor nodig om, ook al is het niet het seizoen, een "Kleine Kerstman" te zingen.

Deze intergenerationele middag laat de herinnering aan een poëtisch haakje achter, getint met een vleugje nostalgie.