Met de fiets op de Groene Lijn vanuit Châtellerault

De spoorrevolutie

De oude spoorlijn is omgevormd tot een fietspad en is afgesloten voor alle gemotoriseerde voertuigen. Sinds 2017, de groene lijn werd omgedoopt in de naam van het plaatselijke kind: Sylvain Chavanel. Deze wielrenner uit Châtelleraud schitterde met zijn fiets op nationaal niveau met maar liefst 17 Tours de France. 

Je hoeft geen wielerkampioen te zijn om aan deze wandeling te beginnen!

Integendeel, de vlak en verhard terrein, althans tot aan Lencloître, hoeft niet te hard op de pedalen te worden gedrukt. Het is zelfs aan te raden om de tijd te nemen om je te laten verleiden door de omliggende natuur. Tussen velden en valleien nodigt de geschiedenis van het spoor ons uit om terug te gaan in de tijd naar het tijdperk van de spoorrevolutie.

Een doorbraak in het Poitevin-terroir

136 jaar tussen de inhuldiging, in september 1886, en onze reis per fiets. Elk doorkruist landschap is de getuige van het verleden van de lijn die tot 1980, de datum van het laatste konvooi van goederen door de rails, de ontwikkeling van deze gebieden door de commerciële uitwisseling van de producten van de bodem mogelijk maakte:
   •   Monts-sur-Guesnes met hout
   •   het klooster voor tuinbouw producten
   •   Berthegon en wijn...

Na het afstellen van de zadels en het oppompen van de banden bij Châtellerault, startpunt van de lijn, we zijn er klaar voor. Met het verstrijken van de kilometers onthullen informatiepanelen, die langs het oude spoor zijn geplaatst, geleidelijk deze geschiedenis en geven informatie over natuurlijk erfgoed die ons omringen. De geitenorchidee, bloed kornoelje, lantana viburnum of gewone esdoorn, zullen geen geheimen meer hebben voor Lily en Romeo.

In het tijdperk van stoomlocomotieven

Het is niet ongebruikelijk dat bij het zien van een oud verkeersbord of een treinstation dat in de tijd lijkt te zijn bevroren, onze gedachten ontsnappen naar het tijdperk van de stoomlocomotieven. Het leven krioelde langs de sporen tussen reizigers die graag aan boord wilden en kooplieden die zaken kwamen doen. We zijn zelfs verbaasd als we het regelmatige tchou-tchou van de trein horen… Nee, het is alleen het geluid van de auto's verderop.

We nemen de tijd om een korte stop en zetten onze fietsen neer om weer op krachten te komen. We hebben nog de helft van de route te gaan. Sommige borden nodigen ons uit om de rij te verlaten om de omliggende toeristische trekpleisters te bezoeken. Het Château de Scorbé-Clairvaux en de Halle aux grains, het kloostercomplex van Lencloître of zelfs het kasteel van Monts-sur-Guesnes, wie biedt een interactieve reis door de tijd. Een aanlokkelijk programma, we beloven terug te komen!

Afgesneden van de wereld

Na Lencloître brengt de route ons naar Berthegon via een lange rechte lijn, soms bebost, die voor verrassingen zorgt. Bijvoorbeeld het uitzicht op het sublieme XNUMXe eeuwse Château de La Plaine^Eme eeuw Savigny-sous-Faye geplant op een heuvel.
De aankomst bij deoud treinstation Monts-sur-Guesnes, bijzonder goed bewaard gebleven, onthult indrukwekkende silo's. Deze silo's getuigen van de graanhandel die zich hier ontwikkelde in de jaren 30. Deze aankomst vertelt ons ook dat we bijna aan het einde van onze reis zijn.

Bij het zien van de kleine parkeerplaats bij La Roche-Rigault, eindpunt van de groene lijn, beginnen de kinderen met een knal aan een eindsprint, alsof de 37 km geen vat meer op hen heeft. We zijn blij dat we hebben "gereisd" in de tijd en de natuur, afgesneden van de wereld!